شيما حكيمي- شايد در جريان رقابت‌هاي انتخاباتي تا همين چند سال پيش مرسوم بود كه افراد پيراهن‌هاي منقش به تصوير يا نام يك نامزد انتخاباتي را بر تن كرده و در خيابان‌ها راهپيمايي مي‌كردند. اما حالا اگر چه اين رسم قديمي از مد نيفتاده، حداقل تغيير شكل داده است.
اگر به دنبال نوبل رداكتيستو (Nobel Redaktisto)، از گروه داوطلبان فعال در مبارزات انتخاباتي هستيد، بايد سري به ستاد انتخابات رياست جمهوري جان‌ادواردز (John Edvards) بزنيد؛ البته نه در آيووا يا همپشاير؛ نيازي به طي كردن اين همه راه نداريد، بلكه بايد وارد دنياي مجازي شويد. نوبل در طول مسير شما را از گذرگاهي كه با بيلبوردهاي تبليغاتي پوشيده شده گذر خواهد داد؛ بيلبوردهايي كه حاوي پيام‌هاي انتخاباتي راجع به عراق و يا مراقبت‌هاي بهداشتي هستند.
سر آخر هنگام خروج هم به طور رايگان پيراهن‌هايي با نوشته "ادواردز به سوي رياست جمهوري" در اختيارتان گذارده مي‌شود، از همان‌ها كه رفقاي هم كيش مجازي‌تان به تن دارند.
اين يك روش قديمي براي مبارزات انتخاباتي است كه به شكل مدرني جلوه‌گر شده است. نوبل به صورت داوطلبانه در دفتر مجازي مبارزات انتخاباتي ادواردز كار مي‌كند كه در دنياي مجازي Second Life برپا شده است.
اين دنياي مجازي بيش از 5 ميليون عضو دارد كه اغلب آنها در دنياي واقعي هم حق راي دارند.
استفاده از تجهيزات آنلاين براي مبارزات انتخاباتي نامزدها، خواه دموكرات باشند يا جمهوري خواه، اين‌ روزها بسيار باب شده است.
اين روش نه تنها براي جذب آراء حاميان است بلكه راهي است تا زمان و سرمايه آنها را در مبارزات انتخاباتي به كار بندند.
فناوري پديده جديدي است اما قواعد مبارزات انتخاباتي و سياست مانند سابق هستند و تغيير نكرده‌اند. هميشه اين‌طور بوده كه نامزدهاي انتخاباتي مي‌خواسته‌اند آنجايي باشند كه راي‌دهندگان هستند؛ حالا هم آمريكايي‌ها بيش‌تر زمان‌شان را به صورت آنلاين سپري مي‌كنند.
جو ‌تريپي (Joe Trippi) مشاور سياسي و مدير مبارزات انتخابات اينترنتي "هاوارددين" در دور گذشته در اين‌باره مي‌گويد هنگامي كه انقلاب صنعتي شكل گرفت، نامزد‌ها به سرعت دريافتند كه شانس آنها دم در كارخانه‌ها خوابيده است. چرا؟ به اين دليل كه وقتي در ساعت 5 عصر سوت پايان كار در كارخانه‌ها نواخته مي‌شد، كارگرها از آنجا عبور مي‌كردند. بله، محل رقابت آنجا است كه مردم هستند.
احتمالا به همين دليل هم هست كه ردپاي هر نامزد انتخاباتي را مي‌توان در MySpace يافت؛ در يك وب‌سايت اجتماعي كه در حال حاضر بيش از 64 ميليون عضو دارد.
بازديد‌كنندگان صفحه MySpace مربوط به ميت‌رامني (Mitt Romney) كه از نامزدهاي حزب جمهوري‌خواه است، مي‌توانند با كليك بر روي آهنگ "Alittle Less Conversation" به صداي الويس پريسلي گوش بسپارند.
جان مك‌كين (John Mccain) نامزد ديگر جمهوري‌خواه نيز در صفحه خود برنامه "24" را به عنوان برنامه تلويزيوني محبوب خود مطرح كرده و از "زنده‌باد زاپاتا" به عنوان فيلم مورد علاقه خود ياد كرده است.
باراك اوباما (Barack Obama) هم به تازگي اولين نامزدي شد كه 100 هزار نفر را در فهرست دوستان خود در My Space به ثبت رسانده است.
البته او نوعي شبكه اجتماعي شخصي به آدرس My.Barackobama.com نيز دارد كه براي اولين‌بار به مادران ويرجينيايي امكان فعاليت‌هاي سياسي را داده است.
اين زنان در روز 10 فوريه كه اوباما سناتور ايلي نويز نامزدي خود را در انتخابات اعلام كرد، خانواده‌ها را در حمايت از او گرد هم آوردند. در حال حاضر 24 دسته از اين زنان فعال سياسي در سرتاسر ايالت تشكيل شده است.
به اعتقاد آنها ابزار آنلاين امكان‌ حضور در اين فعاليت‌ها را براي‌شان فراهم كرده و نزديك به 80 درصد اين زن‌ها براي اولين‌بار است كه چنين فعاليت‌هايي را مديريت و سازماندهي مي‌كنند.
البته تحميل‌كردن هزينه پرستار بچه به ستادهاي انتخاباتي و يا يافتن پرستاري كه به طور داوطلبانه از كودكان اين مادران فعال سياسي نگهداري كند مشكلاتي است كه نبايد فراموش شود.
پت زولت (Pet zoldt) يكي از زنان فعال سياسي است كه اين مشكلات را مطرح كرده است.
با اين وجود او نشست‌هاي انتخاباتي را به صرف قهوه و گفت‌و‌گوهاي سياسي در خانه و كنار فرزندانش برگزار مي‌كند.
آگهي‌ برگزاري اين نشست در وب‌سايت My.Barackobama.com براي علاقه‌مندان به شركت در آن گذاشته شده تا امكان ثبت‌نام و حضور آنها فراهم شود. از ديگر سو، از اين وب‌سايت براي جذب عضو يا جمع‌آوري كمك‌هاي اهدايي نيز استفاده مي‌شود. سايت ديگري كه مكمل وب سايت "اوباما" است،‌ به آدرس http://www.familiesforobama.org در دسترس است و امكان برگزاري مباحثات پيچيده و اشتراك عكس را فراهم مي‌كند. نمايش يك تقويم گوگلي از وقايع ملي و ارسال راهنماي نشست‌هاي مختلف از ديگر قابليت‌هاي اين سايت است.
البته با وجود همه اين‌ها فعاليت‌هاي آنلاين به هيچ‌وجه تضمين‌كننده يا پيش‌بيني‌كننده موفقيت انتخاباتي نيست.
در سال 2004، هاوارد دين نيز به مثابه ندلامونت (Ned Lamont) نامزد دموكرات مجلس سنا كه سال 2003 در كانتيكات هيجان زيادي را در سطح آنلاين به پا كرد، اقداماتي را به اجرا گذاشت. اين اقدامات به مدد گروه‌هاي اينترنتي چون Meetup.com يا Move ON.com انجام گرفت. اما هر دو فرد مذكور بعدها شعارهاي تبليغاتي خود در انتخابات را چندان به خاطر نياوردند.
ادواردز يك گام جلوتر از همه حركت كرده است او به جاي اينكه دست به ساخت يك شبكه اجتماعي بزند به افرادي متوسل شده كه در شبكه‌هاي اجتماعي حضور دارند. ردپاي او را در همه جا مي‌توانيد بيابيد، از YouTube، Facebook، orkut گرفته تا Del.icio.us, 43 things، Essembly، Flickr، Gather، Ning و حتي Metacafe، Revver يا Yahoo 360 و Tagworld.
البته اين فهرست همچنان در حال گسترش است!
متيوگراس (Mathew Gross) مشاور ارشد ادواردز در ارتباطات آنلاين مي‌گويد: با اين روش راي‌دهندگان براي يافتن اطلاعات درباره او جست‌وجو نخواهند كرد، زيرا آنها او را در YouTube يا My Space ملاقات كرده‌اند، يعني از طريق رسانه‌اي كه مورد علاقه‌شان است. دفتر هواداران در Second Life اگر چه توسط افراد داوطلب راه‌اندازي شده اما قصد آن است كه براي ادواردز مبارزه انتخاباتي در آن انجام شود.
نوبل يكي از دوستان صميمي يك معلم مدرسه به نام جرمي آلريچ (Jeremy Aldrich) است كه به طور داوطلبانه براي مبارزات انتخاباتي فعاليت مي‌كند.
آلريچ در اين زمينه مي‌گويد: ما مي‌خواهيم بر فراز Second Life به پرواز درآييم و بگوييم كه "قضيه از چه قرار است؟"
پرواز كردن يكي از راه‌هاي گردش در فضاي Second Life است.
آلريچ مي‌افزايد: هدف، هدايت بازديد‌كنندگان به سمت موضوع مورد نظر ما است، ضمن آنكه مي‌خواهيم طريقه مواجهه با آن را به آنها نشان دهيم.
"آن هم به روشي كه در بازي‌هاي ديگر امكان‌پذير نيست و بيش از يك صفحه وب نيز قابليت استفاده و كار دارد." در سايت نامزد دموكرات‌ها، هيلاري كلينتون، نيز به ايده‌اي مشابه آن برمي‌خوريم.
اين وب‌سايت كه "من‌ مي‌توانم رييس جمهور باشم" نام دارد، زنان و دختران جوان را تشويق مي‌كند تا در اين سايت عضو شده و به درك اين مساله برسند كه هر كس، حتي يك زن، مي‌تواند رهبري كشور را در دست بگيرد.
بزرگ‌ترين تغييري كه از زمان رقابت‌هاي اينترنتي براي انتخابات رياست جمهوري 2004 تا 2008 آمريكا رخ داده، احتمالا افزايش دسترسي به پهن باند است كه به تعداد بيش‌تري از كاربران اينترنت امكان دانلود تصاوير ويديويي را مي‌دهد.
مايكل سيلبرمن (Michael Silberman) مدير شركت مشاوره آنلاين اكوديتو (EchoDitto) در اين‌باره مي‌گويد: مبارزات انتخاباتي الكترونيكي هر‌گاه كه به آنها مانند يك برنامه تلويزيوني نگاه نشود و از آن به عنوان برنامه‌اي براي بده‌بستان با راي‌دهندگان استفاده شود مي‌توانند بيش‌ترين تعداد افراد را از طريق تصاوير ويديويي آنلاين دور هم جمع كنند. سيلبرمن مي‌افزايد: رسانه‌هاي سنتي ذاتا با موانعي روبه‌رو هستند كه راي‌‌دهندگان را از نامزدها دور مي‌كنند. بنابراين بهترين كاري كه نامزدها انجام مي‌دهند اين است كه با استفاده از فناوري‌هاي جديد يك گفت‌و‌گو و مكالمه رودررو و حتي دو نفره با راي‌دهندگان ترتيب دهند. "اوباما" مراجعان مجازي خود را دعوت كرده است تا ايده‌هاي‌شان را درباره آينده با عنوان "سياست من" از طريق پيام متني يا صوتي و حتي تصويري با او در ميان بگذارند.
از طرفي بيش از 50 هزار نفر براي تماشاي گفت‌وگوهاي تصويري و زنده كلينتون ثبت‌نام كرده‌اند. اين افراد 25 هزار سوال را نيز ارسال كرده‌اند.
وقتي يك تصوير متعلق به 13 سال پيش از "رامني" در حال دفاع از حق يك زن براي سقط جنين‌اش در YouTube گذاشته شد او بلافاصله از طريق همين رسانه واكنش نشان داد. دفتر انتخاباتي او بلافاصله يك نوار از او را در YouTube به نمايش گذاشت كه در آن "رامني" قضاوت خود در مورد مساله سقط جنين را اشتباه دانست و حرف خود را پس گرفت. در ضمن وي اعلام كرد كه او در حال حاضر به نوعي محافظه‌كاري اجتماعي اعتقاد دارد. سايت مبارزات انتخاباتي مك‌كين هم كه تا حدودي ظاهري شبه‌نظامي دارد، مجمو.عه در هم برهمي از تصاوير را به مخاطب ارايه مي‌دهد.
او در وب سايت خود فضايي به نام Mac Cain Space در نظر گرفته تا حاميان او بتوانند به آساني در شبكه با هم ارتباط برقرار كرده و البته سرگرمي هم داشته باشند.
اقدام ديگر او اين بوده كه عكس‌هاي خود را براي سري مسابقات NCAA ارسال كرده است. او ديگران را نيز دعوت كرده كه اقدام مشابهي را انجام دهند تا فرد داراي بالاترين امتياز برنده يك ژاكت پشمي با آرم مبارزات انتخاباتي شود. فايده اين كار براي نامزد انتخاباتي اين است كه اطلاعات تماس تمامي شركت‌كنندگان در اين بازي گرد‌آوري مي‌شود تا بعد‌ها براي حمايت‌هاي انتخاباتي و كمك‌هاي مالي به سراغ آنها بروند.
ري مولروني (Ray Mulrooney) يك ورزش‌دوست اهل اوهايوو يكي از "هزاران هزار" نفري است كه در ائتلاف طرفداران بستكتبال براي مبارزات انتخاباتي ثبت‌نام كرده است. مولروني دموكرات است اما حتي حاضر است به يك جمهوري خواه مثل مك‌كين راي بدهد و ژاكت‌ پشمي آرم‌دار بپوشد؛ البته به شرطي كه از نامزد دموكرات‌ها خوشش نيايد.
مولروني در عين حال مي‌گويد: البته اگر مك‌كين گروه بسكتبال در وب‌سايتش راه‌اندازي نكرده بود، احتمالا من به وب‌سايت او سر نمي‌زدم. از سري قبلي مبارزات انتخاباتي تاكنون دنياي فناوري اتفاقات زيادي را پشت سر گذاشته است.
آن موقع، هاوارددين اولين نامزد رياست جمهوري شد كه يك وبلاگ‌ راه انداخت. گراس، كسي كه به راه‌اندازي وبلاگ دين كمك كرد، تمسخر رقبا را در آن زمان به ياد مي‌آورد كه به اقدامات او به ديده تعجب مي‌نگريستند و مي‌افزايد: همه فكر مي‌كردند ما وقت‌مان را تلف مي‌كنيم اما بعد متوجه شدند كه افراد آنلاين در واقع راي‌دهندگان واقعي هستند، زيرا در دنياي مجازي ديگر خبري از صداي زنگ تلفن، فشار والدين و ساير عوامل مزاحم نيست.
چاك دوفو (Chuck DeFeo) مدير رقابت اينترنتي تيم بوش- چني در هنگام دومين دوره شركت بوش در انتخابات رياست جمهوري در اين‌باره مي‌گويد: من هميشه تمامي توجه خود را معطوف به آن كرده‌ام كه نو‌آوري در عرصه آنلاين را به راي‌ تبديل كنم. او اكنون براي وب‌سايت‌ محافظه‌كاران به آدرس Townhall.com فعاليت مي‌كند.
با وجود تمامي آنچه گفته شد و با توجه به اينكه تنها 4 ماه از آغاز سال 2007 مي‌گذرد و تا داغ شدن تنور انتخابات 2008 رياست جمهوري آمريكا زمان نسبتا زيادي باقي است، انتظار مي‌رود كه دامنه فعاليت‌هاي اينترنتي و آنلاين در اين زمينه حتي از طراحي وب‌سايت و عضويت در Facebook و YouTube نيز فراتر رود.