یادداشت آنلاین-كوروش شمس-شهرداري در نظر دارد براي كاهش بسياري از معضلات شهري از جمله ترافيك، آلودگي‌هاي زيست محيطي و هزينه‌هاي سنگين ناشي از ترددهاي غير ضروري سطح ارتباط خود با جامعه را مبدل به شهرداري الكترونيكي كند.
به عبارتي قرار است، شهروندان تهراني و بسياري از شهرهاي ديگر كشور در آينده‌اي نه چندان دور خدمات شهرداري را از طريق شبكه اينترنت و پايگاه‌هاي الكترونيكي اين نهاد دريافت كرده و با آن در ارتباط باشند.
اين اقدام شهرداري، گذشته از آنچه كه در عمل اتفاق خواهد افتاد، يكي از گام‌هايي است كه در مسير ايجاد دولت الكترونيكي برداشته مي‌شود و به همين دليل هم مي‌تواند از همين ابتدا با موانع و مشكلات بسياري روبه رو شود.
فقدان زير ساخت‌هاي ارتباطي مورد نياز، سرعت پايين و كيفيت نامطلوب دسترسي به شبكه اينترنت، اعمال فيلترينگ گسترده و بي قاعده و مهم‌تر از همه فقدان فرهنگ كاربردي فناوري اطلاعات و ارتباطات در بين مردم موانع بزرگي است كه مي‌تواند حركت شهرداري تهران در مسير مجازي شدن را با اختلال روبه رو كند.
از اين رو، بايد پرسيد شهردار و مردانش كه در حال حاضر دلمشغول راه اندازي شهرداري مجازي هستند نسبت به فراهم بودن زير ساخت‌هاي آن اطمينان دارند؟ آيا براي شهروندان تهراني اين تضمين وجود دارد كه دريافت خدمات و اطلاعات مورد نيازشان، بدون هيچ دليل منطقي قرباني تيغ فيلترينگ نمي‌شود (مانند اطلاعات بخش ايدز سايت تكفاب كه فيلتر شده بود) يا اينكه مجبور نيستند براي دسترسي به يك پايگاه اينترنتي مربوط به شهرداري مجازي ساعت‌هاي متمادي سرعت لاك‌پشتي اينترنت ايراني را تحمل كنند؟
اساسا نسبت به كارآيي اين سيستم و ميزان استقبال شهروندان از آن چه اندازه آگاهي وجود دارد و ...
واقعيت اين است كه اگر پاسخ اين سوالات را ندانيم، شهرداري مجازي‌مان مجازي مي‌ماند و هرگز به واقعيت نخواهد پيوست.
| 