همه ما مي‌دانيم كه اگر از چيزي بازده مي‌خواهيد بايد برايش هزينه كنيد. هر چه بيش‌تر هزينه كنيد وسايلي با كارآيي بهتر در اختيار خواهيد داشت.اگر در بازار به دنبال يك كارت گرافيك متوسط مي‌گرديد،‌ بايد به فكر كارت‌هاي گرافيكي سري Radeon HD 2400 يا 2600 و يا سري GeForce 8600 باشيد. روي كاغذ، اين كارت‌هاي گرافيكي كه از DirectX 10 پشتيباني مي‌كنند، قدرت بالايي دارند و در مقايسه با كارت‌هاي گرافيكي همتاي خود، چندان كم نمي‌آورند، اما در واقعيت اوضاع با چيزي كه گفتيم فاصله زيادي دارد.مثلا كارت گرافيك ATI RAdeon HD 2600 XT را در نظر بگيريد. اين پردازنده گرافيكي از همان ساختار سايه زن (Shader) يكپارچه كارت گرافيك پيشرفته HD 2900 XT استفاده مي‌كند. مزيت سايه زن يكپارچه اين است كه بايد از كارآيي و ظرفيت بالاتري نسبت به سايه‌زن‌هايي با ساختار ناپيوسته برخوردار باشد، چون ديگر سايه زن پيكسل و ورتكس (Vertex)، از همديگر جدا نيستند.بر اساس اطلاعاتي كه ATI منتشر كرده است، پردازنده گرافيكي HD 2600 XT تنها يك سوم قدرت پردازنده پيكسلي كارت گرافيك HD 2900 XT را دارد. در نتيجه HD 2600 XT به سختي مي‌تواند يك سوم قدرت پخش HD 2900 XT را ارايه دهد. علاوه بر اين، پهناي باند حافظه اين دو پردازنده گرافيكي، به ترتيب 2/35 گيگابايت در ثانيه در مقابل 106 گيگابايت در ثانيه است. اما از آنجا كه HD 2600 XT فقط درگاه انتقال داده‌ها را دارد و در مقابل HD 2900 XT داراي 16 درگاه انتقال داده‌ها است كه بدين ترتيب شكاف بزرگي بين اين دو پردازنده گرافيكي به وجود مي‌آيد. مهم نيست يك پردازنده گرافيكي چقدر قدرت داشته باشد، چون زماني كه درگاه‌هاي كافي براي انتقال داده‌هاي گرافيكي روي صفحه نمايش وجود نداشته باشد، ديگر قدرت پردازنده اهميتي نخواهد داشت.