يك گروه طرفدار محيط‌زيست در چين قصد دارد از قدرت و امكانات اينترنت عليه اصلي‌ترين آلوده‌كنندگان چيني استفاده كند.
سازمان غير‌ دولتي انستيتو مسايل عمومي و محيطي (IPEA) اخيرا وب‌سايتي را ارايه كردكه در آن اطلاعات مربوط به آلودگي‌هاي كشور چين و آمار آلودگي شركت‌هاي و نيرو‌گا‌ه‌هاي چيني منتشر شده است.
به گفته ما‌ جون (Ma Jun) مدير سازمان IPEA در پكن، هدف اين وب‌سايت كه به زبان چيني طراحي شده، به دست آوردن اطلاعات مربوط به كيفيت و ميزان آلودگي هوا، دسترسي آسان آن به كاربران و عموم مردم و وادار كردن شركت‌هاي چيني براي رعايت موارد مربوط به محيط زيست است.
راه‌اندازي اين سايت جالب توجه، فشار طرفداران محيط زيست در چين را بر عوامل اصلي آلودگي در اين كشور، بيشتر كرده است و انتظار مي‌رود فعاليت‌هاي ضد‌آلودگي به زودي به بزرگ‌ترين توليد‌كننده كربن در جهان، يعني ايالات متحده آمريكا كشيده شود.
ما‌ جون مي‌گويد: اطلاعات، ابزاري قدرتمند محسوب مي‌شود و دسترسي به آن پيش شرط مشاركت عمومي است.
وب‌سايت نقشه آلودگي‌ هواي كشور چين (http://air.ipe.org.cn) يك پايگاه داده‌هاي عمومي است كه اطلاعاتي درباره آلودگي هوا – منتشر شده توسط دفاتر محلي و مركزي محيط زيست و همچنين مقامات و مسوولان محيط‌زيست كشور چين رادر بر دارد.
اين سايت، مكان بيش از 4200 كارخانه چيني را نشان مي‌دهد كه در سرتاسر اين كشور، استاندارد‌هاي آلودگي هوا را در طول چهار سال گذشته زير پا گذاشته‌اند.
در اين فهرست، 40 شركت چند مليتي هم كه با شركت‌هاي چيني سرمايه‌گذاري مشترك انجام داده‌اند، به چشم مي‌خورد در ميان آنها نام سيصد نيروگاه برق به چشم مي‌خورد كه از اصلي‌ترين عوامل آلودگي هواي چين به حساب مي‌آيند.
اين پايگاه داده‌ها، اطلاعاتي در مورد كيفيت، منابع آلودگي ‌هوا و همچنين جريان آب‌هاي هرز 15 استان و 150 شهر در جنوب چين، از جمله هنك‌كنگ را در بردارد اين سايت همچنين رده و سهم هر شهر و استان چيني در آلودگي هواي اين كشور را نشان مي‌دهد. اين در حالي است كه بزرگ‌ترين استان‌هاي توليد‌كننده محصولات صادراتي چين، يعني جيانگ‌سو (Jiangsu) در شرق و گوانك‌دونگ در غرب اين كشور در ميان 15 استان، در صدر فهرست مناطق داراي صنايع آلوده‌كننده هوا جاي گرفتند. همچنين براساس شاخص آلودگي هواي چين كه توسط دولت اين كشور منتشر شد، شهر ووهان (Wuhan) در مركز نانيجينگ (Nanijing) در شرق اين كشور به عنوان آلوده‌ترين شهر شناخته شدند.
مسوولان اين سايت نه تنها قصد دارند توجه عموم مردم چين به منابع اصلي آلوده كننده هواي كشورشان را جلب كنند، بلكه همچنين تالار گفت‌وگويي ايجاد كرده‌اند كه از طريق آن هر كس مي‌تواند نقض قوانين ضد آلودگي در هر كجاي چين را گزارش كند.
با وجود اين، اطلاعات آلودگي‌ هواي موجود در اين سايت ناقص است و فقط به نواحي جنوب منطقه رود يانگ تسه محدود مي‌شود. سازمان IPEA قصد دارد نقشه اين سايت را با افزودن داده‌هاي جانبي درباره استان‌ها و شهرهاي شمالي كشور چين در فاز دوم اين پروژه تكميل كند. گفتني است كه اين پروژه توسط دو موسسه هنگ‌كنگي پشتيباني مي‌شود.
اين اولين باري نيست كه ماجون و سازمانش از اينترنت به عنوان وسيله‌اي براي آگاهي بخشي عموم درباره آلودگي‌هاي محيطي استفاده مي‌كنند. اين سازمان سال گذشته اولين پايگاه داده‌هاي خود را با موضوع نقشه آلودگي آب چين به آدرس http://www.ipe.org.cn ارايه داد.
حدود 9400 مورد از آلودگي‌هاي آبي كارخانه‌ها، از جمله 280 شركت خارجي در سراسر چين در سايت مذكور گنجانده شده است.
نقشه آلودگي‌هاي آب كشور چين هم مانند نقشه آلودگي‌ هوا، با استفاده از گزارش‌ها و آمارهاي رسمي و دولتي تهيه شده و اماكن و كارخانه‌هايي را دربر مي‌گيرد كه از استانداردهاي دولتي پا فراتر گذاشته‌اند.
اين وب سايت به شدت توجه رسانه‌هاي داخلي و خارجي را به خود جلب كرده و واكنش شركت‌ها و كارخانه‌هايي كه در فهرست سياه اين سايت قرار گرفته‌اند قابل توجه بوده است.
حداقل 50 شركت خارجي در چين به اين سايت پاسخ دادند.
اين در حالي است كه تنها دو شركت چيني نسبت به جو منفي عليه خود عكس‌العمل نشان دادند و در نهايت نيز موفق به حذف نام خود از فهرست آلوده‌كنندگان آب كشور چين شدند.
ماجون به روزنامه چاينا ديلي گفته است كه نقشه آلودگي‌هاي مختلف چين، آلوده‌كنندگان را به ارتقاي سطح فني و كاهش آلودگي مجبور مي‌سازد و همچنين مردم را تشويق مي‌كند كه براي حفاظت از محيط زيست چين به اين جنبش و مبارزه ملي بپيوندند.
مقامات چيني به دنبال اقدامات ماجون براي كاهش آلودگي‌هاي محيطي چين، وي را به عنوان يكي از «مبارزان سبز سال 2006» اين كشور برگزيدند.
علاوه بر اين مجله Time Magazine وي را در فهرست «100 نفري كه دنياي ما را شكل مي‌دهند» (100 Who Shape Our World) جاي داد و از كتاب وي با نام «بحران آب چين» به عنوان اولين هشدار محيطي بزرگ اين كشور ياد كرد. جاي تعجب ندارد كه ماجون كه قبلا يك روزنامه‌نگار بوده، از اهميت و قدرت «اطلاعات» آگاهي داشته باشد و سازمان او به عنوان مدافع حقوق زيست در حال حاضر يك پايگاه پرنفوذ براي جنبش‌هاي سبز در چين به حساب آيد.