تارانگ بارگاوا/ ترجمه: ترنم محمودی- يك روز به اين فكر افتادم كه از همسايه‌هايم پرس‌وجو كنم و ببينم آيا كسي هست كه خيلي اهل اينترنت باشد و ساعات زيادي را پاي آن صرف كند يا خير؟ در نتيجه به جواب‌هاي جالبي دست پيدا كردم.يكي از كساني كه در نزديكي منزل من زندگي مي‌كند به كامپيوتر اعتياد دارد. به لطف صنعت پيشرفته مهندسي و برنامه‌نويسي، او كه قبلا در زندگي يك آدم موفق در عرصه تجارت بود، حالا بيكار شده و كمرش زير بار بدهي‌هاي سنگين خم شده است. اما واقعا اين سرنوشت تقصير چه كسي است؟يكي از دوستانم كه در دبيرستان واقعا شاخص و ممتاز بود، به محض اينكه دوره دبيرستان به پايان رسيد يك كامپيوتر خريد و اين طور فكر مي‌كرد كه اينترنت به زندگي‌اش كمك مي‌كند و از اين رو تصميم داشت يك مهندس نرم‌افزار شود. اما خيلي زود و تنها ظرف چند هفته از درس و تحصيل دلسرد شد، نمراتش كاملا افت كرد و سرانجام از دانشگاه اخراج شد. خلاقيت چند مهندس كه به ساخت كامپيوتر منجر شد، حالا باعث بدبختي هزاران نفر شده است.جالب اين جاست كه همه، فناوري را محكوم مي‌كنند. ما در برخورد با فناوري يا كاملا از آن حمايت مي‌كنيم و يا به لعن و نفرين آن مي‌پردازيم. خيلي‌ها برنامه‌نويسان و دانشمندان را زير سوال مي‌برند كه ارتباط ما را با دنيا از طريق اينترنت بهتر و راحت‌تر كرده‌اند، اما تكليف افرادي كه درس، خانه و زندگي‌شان را رها مي‌كنند و تمام وقتشان را پاي اينترنت تلف مي‌كنند و در چت يا قمار اينترنتي و سايت‌هاي مستهجن غرق مي‌شوند چيست؟سرزنش كردن ديگران راحت‌ترين كار ممكن است، اما قبول اشتباهات خودمان كار دشواري است و پذيرفتن شكست‌هاي مالي و حرفه‌اي و حتي عاطفي، امري است كه اكثر ما جرات آن را نداريم.شايد گسترش و سهولت فناوري همان چيزي است كه باعث بيكاري و بدبختي خيلي‌ها شده باشد، اما آيا زندگي در دوره‌اي بهتر و پيشرفته‌تر به اين معناست كه همه مردم در عرض چند هفته ممكن است غرق اينترنت و فناوري‌هاي اينچنيني شوند؟ بدون شك جواب منفي است. مساله مهم اين است كه همواره به فكر خود و ارزش‌هاي خود باشيم و در برابر حوزه‌هاي وسوسه‌انگيزي چون اينترنت كه مي‌تواند زندگي هر كسي را به نابودي بكشد، سنجيده و معقولانه عمل كنيم. بنابراين كمي در مورد خود و اطرافيانمان سخت‌گيرتر باشيم و آن را يك وظيفه بدانيم.