اخبار خارجی فرهنگ و هنر ناوارو دوست‌داشتنی‌ترین پلیس پاریس

سه شنبه 27 ارديبهشت 1384

ناوارو دوست‌داشتنی‌ترین پلیس پاریس

ناوارو کسی است که توانست طی سالیان دراز اهداف امنیتی، آموزشی پلیس فرانسه را در میان جامعه فرانسه پیش ببرد.

شخصیت‌پردازی دقیق مهمترین عنصر نزدیکی مجموعه ناوارو به مخاطب است. شخصیت این پلیس دوست داشتنی که فرانسه و دنیا را با خود آشنا کرد، براساس ظرافت های انسانی یک پلیس دردمند و وظیفه‌شناس شکل گرفته است. ناوارو کسی است که توانست طی سالیان دراز اهداف امنیتی، آموزشی پلیس فرانسه را در میان جامعه فرانسه پیش ببرد.
تیتو توپن، خالق شخصیت ناوارو
تیتو توپن متولد 1932 در کازابلانکا، از سال 1978 در فرانسه ساکن شده است. ریاست «کمیسیون تربیتی کنسرواتوار اروپایی برای آثار نوشتاری شنیداری دیداری» را برعهده دارد و رئیس انجمن فیلمنامه‌نویسان فرانسه است. انتشارات «گالیمار» چندین رمان تیتو توپن را در مجموعه کتاب‌های پلیسی‌اش که به «سری نوآر» شهرت دارد، منتشر کرده است. توپن در زمینه داستان‌های مصور نیز ناشناخته نیست و تصویرگری 2 کتاب نوشته بازیگر معروف فرانسوی، ژان یان را برعهده داشته است. پس از آن که روژهانن که باجناق رئیس جمهور سابق و متوفای فرانسه «فرانسوا میتران» است، توانست رضایت و موافقت شبکه تلویزیون دولتی را برای یک مجموعه پلیسی جلب کند، تیتو توپن به عنوان مدیر مجموعه برگزیده شد تا کتاب تلویزیونی «ناوارو» را بنویسد و شخصیت‌های مجموعه را خلق کند. در تمام سال‌های ریاست جمهوری میتران، هانن که خود نیز چون باجناقش به حزب سوسیالیست تعلق داشت، حساسیت مجموعه را بر 2 محور قرار داد: مهاجران آفریقای شمالی محصول سال‌ها استعمار کشورهای آن منطقه به دست فرانسویان هستند. آنچه فرانسه دارد از آنان دارد پس باید شهروند تلقی شوند و بعد، تغییرات و تحولات اجتماعی فرانسه طی سال‌های پایانی

	" روژ هانن در عرصه سینما بیشتر از تئاتر فعالیت داشته است. وی در این باره می‌گوید: رفتن من از تئاتر به سینما بدون هیچ مشکلی انجام شد. من با هر دو نوع کار روبه‌رو بودم. برای من این دو موقعیت هیچ تفاوت عمده‌ای ندارند اما طبیعتا تئاتر بازیگر را پخته می‌کند... "

قرن بیستم که موجب پدید آوردن فاصله بین نسل‌ها شد. بازتاب مورد نخست در هر قسمت عینیت می‌یابد و مورد دوم نیز در ارتباط ناوارو با اوکلن و دخترش یولاند دیده می‌شود. در واقع بار اصلی مجموعه بر پایان یافتن یک عصر و آغاز عادی جدید است. از میان کارگردانانی که با مجموعه «ناوارو» همکاری کرده‌اند، «پاتریک ژامن» با حدود 26 قسمت رکورددار است و پس از او ژرار مارکس با حدود 14 قسمت و «نیکلاریبووسکی» با حدود 20 قسمت بیشترین سهم را در موفقیت مجموعه دارند. بازیگر نام آشنای سال‌های 1960 سینمای فرانسه، سرزلوروآنیر 2 قسمت را کارگردانی کرده است.
بازرس ناوارو (روژ هانن)
سن: 50 سال، قد 90/1 متر، دارای شانه‌های بسیار پهن، به دلیل هیبتش به ندرت از سلاح استفاده می‌کند و هرگز درگیر دستبند زدن به دست مجرمان نمی‌شود. ناوارو عامل روان شناختی را نیز به شیوه‌های همکارانش می‌افزاید. اگر شیوه عملکردش و رویکرد مطلقا غریزی‌اش از بعضی جهات او را کاراگاه خصوصی معرفی می‌کند ولی از ارزش پلیسی اش نمی‌کاهد و از تمام خدمات پلیسی در دسترس از جمله پلیس علمی، استفاده می‌کند. او کارشناس خبره اطعمه و اشربه است. در کافه مورد علاقه‌اش دوران خوش، غذای محبوبش نوعی خوراک با قارچ فراوان است. ناوارو سیگار را ترک کرده است. در اداره پلیس که به شوخی همکارانش "قبرستان فیل‌ها" می‌نامند، شنیده می‌شود که سابقا سیگاری می‌کشیده که اکنون دیگر تولید نمی‌شود. بازی مورد علاقه‌اش بیلیارد است. او تن به باخت نمی‌دهد و همکارانش نیز می‌کوشند تا به او ببازند. اتاق بیلیارد محل ملاقاتش با خبررسانان است. شیوه عملکردش در کسب اطلاعات با تمام ادارات پلیس فرق می‌کند. هیچ قولی نمی‌دهد اما با پول جبران می کند. گاهی نیز به آنان پیشنهاد یک دست بازی بیلیارد می‌دهد و خبررسان باید "ببازد". هیچکس نام کوچک او را نمی‌داند او را ناوارو صدا می‌زنند و همکارانش بین خودشان او را "رئیس" می‌نامند.
یکی از دلایل موفقیت سریال «ناوارو» را باید بازی خوب و بی‌عیب و نقص روژ‌ هانن در نقش کمیسر ناوارو دانست. به دلیل سابقه هانن در کار بازیگری و حضورش در فیلم‌های اکشن، بازی در این سریال به او پیشنهاد شد. خودش اعتقاد دارد که این پیشنهاد، پیشنهاد خوبی بود، زیرا شخصیت ناوارو شباهت زیادی به او دارد.
روژ هانن با نام اصلی روژلوی بازیگر، نویسنده و کارگردان فرانسوی در 23 اکتبر 1925 در الجزایر از پدر و مادری فرانسوی به دنیا آمد. در اوایل دهه 1950 وارد عالم سینما شد و خیلی زود در نقش شخصیت‌های خشن- چه نقش‌های اول و چه نقش‌های فرعی- در فیلم‌های جنایی، معمایی و جاسوسی جا افتاد. در سینمای آمریکا نیز حضور موفقی داشت. موفقیت او و شهرتش به اواسط دهه 60 برمی‌گردد، خود او در مورد حضورش در عرصه بازیگری و کشیده شدنش به عرصه هنر می‌گوید: من درس خواندن را دوست داشتم؛ اما به فکر پول درآوردن هم بودم، همان موقع‌ها یکی از دوستانم پیشنهاد کرد که در یک تئاتر آماتور بازی کنم. همان جا بود که به بازی در تئاتر علاقه‌مند شدم و بعد از آن دیگر هیچوقت از دنیای نمایش بیرون نیامدم."
روژ هانن در عرصه سینما بیشتر

	" در اول کار این سریال من 61 ساله بودم و تجربه‌های زیادی از تئاتر و سینما داشتم که به من قالبی شخصی می‌داد. هر قسمت بین 8 تا 10 میلیون تماشاگر دارد که اگر آن را 10 نمایش در سال بدانیم پخش مجدد آن رقم بزرگی است... "

از تئاتر فعالیت داشته است. وی در این باره می‌گوید:" رفتن من از تئاتر به سینما بدون هیچ مشکلی انجام شد. من با هر دو نوع کار روبه‌رو بودم. برای من این دو موقعیت هیچ تفاوت عمده‌ای ندارند اما طبیعتا تئاتر بازیگر را پخته می‌کند."
بازی در سریال "ناوارو" تجربه موفقی برای روژ هانن بود. وی معتقد است که ماجراهای اداره پلیس و محیط خانوادگی همیشه جالب است. او زندگی در قالب یک قهرمان را با کارهای تکراری‌اش دشوار نمی‌داند و می‌گوید: "در اول کار این سریال من 61 ساله بودم و تجربه‌های زیادی از تئاتر و سینما داشتم که به من قالبی شخصی می‌داد. هر قسمت بین 8 تا 10 میلیون تماشاگر دارد که اگر آن را 10 نمایش در سال بدانیم پخش مجدد آن رقم بزرگی است. این به این معناست که فشار زیادی را باید تحمل کرد. مردم در خیابان با شما مثل یکی از اقوامشان صحبت می‌کنند اما برای من این موضوع ایجاد زحمت نمی‌کند. این برای من یک امتیاز است در هیچ جا احساس خستگی نکرده ام و گرنه خودم کار را متوقف می‌کردم. من از قالب ناوارو خارج شدم و "تارتوف" را بدون هیچ مشکلی تمرین کردم و این از اصول بازیگری است، علاوه بر این من همیشه تشنه شور و هیجان هستم و کارگردانی و نویسندگی و بازیگری را دوست دارم."
زمانی که روژ هانن مشغول بازی در نمایش "تارتوف" بود، از او پرسیدند که فکر نمی‌کنی محبوبیت و شهرت تو در مقایسه با زمانی که در سریال "ناوارو" بازی می‌کردی کم شده باشد؛ وی در جواب گفت: "این انتخاب به هر کدام از آنها مربوط است و هیچ وقت در تکرار نقش‌های موفق سلسله مراتبی وجود ندارد. مسلما عده‌ای از مردم تئاتر را دوست دارند و عده‌ای هم از "ناوارو" لذت می‌برند. شاید بین تماشاگران "ناوارو" عده‌ای باشند که آرزوی دیدن "تارتوف" را داشته باشند. احتمال تغییر در تعداد افراد این دو گروه وجود دارد و این تغییر به معنای پسرفت کار ما نیست."
هانن کارگردانی را نیز تجربه کرده است. فیلم "خورشید" آخرین ساخته او، فیلمی است براساس زندگی شخصی خود هانن که داستانش در سال 1940 در الجزیره می‌گذرد. داستان به فلاش بک به زندگی پسری نوجوان از یک خانواده پرجمعیت یهودی در الجزیره دوران جنگ می‌پردازد و روژ هانن در مورد این فیلم می‌گوید که ساختن این فیلم برایش لذت بسیاری داشته چرا که از این طریق توانسته کودکی‌اش را دوباره تجربه کند. او فیلمش را به تمام کودکان جهان که چنین عشقی را در وجود مادرشان تجربه کرده‌اند و نیز همه کودکانی که از آن محروم بوده‌اند، تقدیم کرده است.
روژ هانن در نویسندگی نیز دستی دارد. آخرین کتاب او به نام "نامه به دوستی مرموز" در سال 2001 به چاپ رسید. هانن در این کتاب به بیان خاطرات و عقاید خود در مورد رئیس جمهور اسبق فرانسه، فرانسوا میتران، پرداخته است. روژ هانن برای تولید سریال "ناوارو" با تی. اف – 1 تا سال 2010 قرارداد بسته است اما خودش می‌گوید: "تا آن زمان من مرده‌ام".